ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΝΩΤΑΤΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ Π.Α.Σ.Π.Τ.Ε.Ι

Οι εξελίξεις το τελευταίο διάστημα στη ανωτάτη εκπαίδευση αποδεικνύουν ένα μεγάλο έλλειμμα πολιτικής, μια απίστευτη οργανωτική σύγχυση και μια διγλωσσία που κάνει και το τελευταίο σπουδαστή να αναρωτιέται ποιος πραγματικά είναι ο ρόλος της Π.Α.Σ.Π. Τ.Ε.Ι μέσα στα ιδρύματα. Ταυτόχρονα ιδιαίτερη εντύπωση προκαλούν τηλεαστέρες (οι όποιοι πιστεύουν ότι τα κυβερνητικά μετρά είναι το απαιτούμενο σοκ που χρειάζεται η μισοπεθαμένη ελληνική οικονομία)να υπερασπίζονται με περισσό πάθος τις ανοιχτές σχόλες χωρίς κάποιο ιδιαίτερο πολίτικο πλαίσιο και να αντιτίθενται στο νέο νόμο μόνο ως προς τη φοιτητική συμμετοχή. 

Από τη πλευρά μου θέλω να εκφράσω τη βαθιά μου λύπη για την αντίδραση της ηγεσίας της Π.Α.Σ.Π. Τ.Ε.Ι όπου φαίνεται να λειτούργει ως η φωνή του υπουργείου μέσα στα ιδρύματα. Επειδή όμως αλήθεια σημαίνει όχι στη λήθη ας πούμε επιτέλους την αλήθεια σε όλους τους σπουδαστές και να θυμηθούμε τις κινητοποιήσεις του 2006 όπου η παράταξη χωρίς οργανωτική δομή, με πρωτοφανή αγώνα επιβίωσης και με πολιτική πιστή είχε συγκλονίσει με τη στάση της μέσα και έξω από τα αμφιθέατρα αλλάζοντας τους συσχετισμούς απέναντι στη τότε κυβέρνηση, στο πολίτικο μας φορέα και στη πάντα συντηρητική Δ.Α.Π 

Θεωρώ έστω και την υστάτη ώρα η παράταξη πρέπει αντιταχτεί συνολικά και χωρίς υπεκφυγές σε μια αντιεκπαιδευτική πολιτική η όποια: 

• Δεν δίνει λύση στα επαγγελματικά δικαιώματα των Τ.Ε.Ι (πρόσφατη ακύρωση για 17 ειδικότητες από το ΣΤΕ) 

• Υποβαθμίζει τα Τ.Ε.Ι με τρίχρονα προγράμματα σπουδών και βάζει διαχωρισμούς από τα πανεπιστήμια χωρίς ακαδημαϊκούς όρους αλλά με ιδιαίτερα υποτιμητικούς. 

• Bάζει τα ιδιωτικά πανεπιστήμια από τη κερκόπορτα. 

• Δεν δίνει λύσεις σε πάγια προβλήματα,όπως είναι η υποχρηματοδότηση 

• Καταργεί το ακαδημαϊκό άσυλο το οποίο είναι ένα δημοκρατικό κεκτημένο από αγώνες προηγούμενων γενεών 

• Αφήνει αιχμές περί διαπλοκής και στέλνει μια ολόκληρη γένια στο περιθώριο με σταδιακή αφαίρεση της συμμετοχής των φοιτητών από τα όργανα διοίκησης θυμίζοντας άλλες εποχές

. Στα πλαίσια αυτά κάνω έκκληση σε όλα τα μελή της παράταξης πανελλαδικά και σε όλους τους σπουδαστές που συσπειρώνονται στα ψηφοδέλτια της Π.Α.Σ.Π. να δράσουν κατά συνείδηση και να στηρίξουν τις κινητοποιήσεις ώστε να φύγει αυτή η πολιτική που υποβαθμίζει συνολικά την εκπαίδευση. 

Με εκτίμηση Ιωάννης Μπουλέρος Μέλος του Γραφείου της Π.Α.Σ.Π Τ.Ε.Ι 

Αναδημοσίευση από zougla.gr

Ανοιχτή επιστολή - Απάντηση στην πρόταση του Γραμματέα της Π.Α.Σ.Π. Τ.Ε.Ι. Αλέξανδρου Θεοδωράκου για το άσυλο.

 Ανοιχτή επιστολή

Προς:
Γραμματέα του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Γραμματέα Νεολαίας ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Γραμματέα Π.Α.Σ.Π. Πανεπιστημίων
Γραμματέα Π.Α.Σ.Π. Τ.Ε.Ι.

Κοινοποίηση:
Εθνική Αντιπροσωπία Νεολαίας ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Γραφείο Π.Α.Σ.Π. Πανεπιστημίων
Γραφείο Π.Α.Σ.Π. Τ.Ε.Ι.

Προς: Γραμματέα του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑ.ΣΟ.Κ.Γραμματέα Νεολαίας ΠΑ.ΣΟ.Κ.Γραμματέα Π.Α.Σ.Π. ΠανεπιστημίωνΓραμματέα Π.Α.Σ.Π. Τ.Ε.Ι.Κοινοποίηση:Εθνική Αντιπροσωπία Νεολαίας ΠΑ.ΣΟ.Κ.Γραφείο Π.Α.Σ.Π. ΠανεπιστημίωνΓραφείο Π.Α.Σ.Π. Τ.Ε.Ι.Θέμα: Απάντηση στην πρόταση του Γραμματέα της Π.Α.Σ.Π. Τ.Ε.Ι. Αλέξανδρου Θεοδωράκου για το άσυλο.Συντρόφισες και σύντροφοι,Βασικός κανόνας στη λειτουργία μίας οργάνωσης, ειδικά όταν αυτή έχει Πανελλαδική εμβέλεια είναι αυτός που αποδίδει η φράση «Τα εν οίκω μη εν Δήμω». Ανήκοντας σε ένα οργανωμένο σύνολο ανθρώπων όπως είναι αυτό της Π.Α.Σ.Π. και της Νεολαίας ΠΑ.ΣΟ.Κ. έχω σεβαστεί απόλυτα τον κανόνα αυτό μέχρι σήμερα. Έφτασε η μέρα που συνειδητά αναιρώ τον βασικό κανόνα λειτουργίας μου και αυτό όχι αναίτια.Την Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2011 ο σύντροφος Γραμματέας της Π.Α.Σ.Π. Τ.Ε.Ι. Αλέξανδρος Θεοδωράκος επέλεξε να δώσει συνέντευξη τύπου προκειμένου να καταθέσει την άποψή του για τον νέο Νόμο Πλαίσιο όπως επίσης και ένα κείμενο θέσεων της Π.Α.Σ.Π. Τ.Ε.Ι., προς διαβούλευση. Δίχως να έχει προηγηθεί η οποιαδήποτε συνεννόηση για απόδοση κοινής πρότασης με την Π.Α.Σ.Π. Πανεπιστημίων και την Νεολαία ΠΑ.ΣΟ.Κ. ο σύντροφος Θεοδωράκος κατ' επιλογήν θέτει θέμα ασύλου. Κατόπιν λοιπόν της αυθαίρετης αυτής ενέργειας και των «αζύμωτων» προτάσεων που κατατέθηκαν, εξαναγκάζομαι για λόγους αρχής, για πρώτη φορά να λειτουργήσω εκτός των άγραφων κανόνων της συλλογικής έκφρασης. Η δε ανακοίνωση από πλευράς της Π.Α.Σ.Π. Τ.Ε.Ι. για τα γεγονότα στη Νομική σχολή είναι απλά η σταγόνα που κάνει το ποτήρι να ξεχειλίζει αντισυντροφικότητας και αντισυλλογικής λειτουργίας από τον Γραμματέα της.Προτείνει λοιπόν ο σύντροφος Γραμματέας της Π.Α.Σ.Π. Τ.Ε.Ι. τα εξής:• Απομάκρυνση των σχολών που βρίσκονται στο κέντρο της Αθήνας.• Αυτεπάγγελτη ποινική δίωξη των διοικήσεων των Α.Ε.Ι. που δεν αίρουν το άσυλο εκεί που παρατηρούνται αυτόφωρα αδικήματα.Παρά το ότι εν αρχή αυτές οι προτάσεις μπορεί να φαντάζουν ότι εμπεριέχουν κάποια λογικοφάνεια, είναι σε άμεση ρήξη με την πολιτική προέλευση και την ιδεολογία του πολιτικού φορέα. Aς πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Το 1982 η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα Παπανδρέου με ένα πρωτοφανή σε προοδευτικότητα νόμο πλαίσιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, θεσπίζει τον θεσμό του Ακαδημαϊκού Ασύλου. Ο νόμος αυτός έγινε προς ικανοποίηση των χρόνιων αιτημάτων, του πάλε ποτέ οργανωμένου φοιτητικού κινήματος, για ελεύθερη και ανεμπόδιστη διακίνηση ιδεών, εντός κάθε ακαδημαϊκού χώρου, ανεξαιρέτως λειτουργικής φύσεως. Η διατύπωση του νόμου ήταν απλή, κατανοητή και επί της ουσίας. Απαγορεύεται η όποια παρουσία και δράση δυνάμεων ασφαλείας εντός των ακαδημαϊκών χώρων. Η όποια παρέμβασή τους σε χώρους ασύλου μπορεί να γίνει μόνον σε αυτόφωρα αδικήματα κακουργηματικού χαρακτήρα ή κατόπιν παραίνεσης της Πανεπιστημιακής Αρχής (συγκλήτου), για διαπιστωμένα μη αυτόφωρα αδικήματα. Μετά από αυτόν τον νόμο πλαίσιο και κατόπιν πολλών άλλων μεταρρυθμιστικών νόμων για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, η διάταξη του ασύλου παρέμεινε αναλλοίωτη και δίχως να αφήνει καμία αμφιβολία για τον τρόπο εφαρμογής του. Τα αυτόφωρα αδικήματα δεν χρειάζονται απόφαση των διοικήσεων των ΑΕΙ άρα ούτε και χρειάζεται αλλά ούτε και έχει κανένα νόημα η αδειοδότηση από πλευράς τους για την επέμβαση της αστυνομίας σε περίπτωση αυτόφωρων αδικημάτων όπως προτείνεται από τον σύντροφο Γραμματέα της Π.Α.Σ.Π. Τ.Ε.Ι. Είναι δε, τουλάχιστον απαράδεκτο το γεγονός ότι προτείνεται ποινική δίωξη των μελών των διοικήσεων των Α.Ε.Ι. που αρνούνται για τέτοια αδικήματα να άρουν το άσυλο. Ούτε και υπάρχει καμία λογική απόδοσης δικαιοσύνης σε αυτή την πρόταση αλλά ούτε και είναι αυτός ο ρόλος των διοικήσεων.Ας διορθώσουμε λοιπόν μία έκφραση την οποία πολλοί χρησιμοποιούν. Για αυτόφωρα αδικήματα η αστυνομία μπορεί να κάνει εφαρμογή του νόμου περί ασύλου και όχι «άρση» του ασύλου. Ο αστικός μύθος τον οποίο αναπαράγει και ο Γραμματέας της ΠΑΣΠ ΤΕΙ καταρρίπτεται. Τα ακαδημαϊκά ιδρύματα δεν είναι ούτε «ξέφραγα αμπέλια», ούτε ζώνες μη δικαιοδοσίας, του πολύπαθου κατά τα άλλα εξαιτίας πολλών παραγόντων, Ελληνικού Κράτους. Αυτά δεν είναι τίποτε περισσότερο παρά συνειδητή «ζύμωση» απόψεων που στόχο έχουν να προβοκάρουν το άσυλο. Με το κείμενο αυτό των προτάσεων από πλευράς του συντρόφου Θεοδωράκου αναρωτιέμαι κάτι ακόμα: Θέλουμε να υπάρχουν ακαδημαϊκά ιδρύματα στο κέντρο της Ελληνικής Πρωτεύουσας και γιατί; Μία εύκολη απάντηση θα ήταν αυτή που επίσης ενσυνείδητα πολλοί «ζυμώνουν» έχοντας όμως δεύτερες σκέψεις και δεν είναι άλλη παρά η κλασική «Να φύγουν, να πάνε αλλού, να τελειώνουμε με τα μπάχαλα..». Πόσο ακριβούς αποτελέσματος πρόταση είναι η παραπάνω πρόβλεψη; Για να απαντηθεί πλήρως αυτό το ερώτημα πρέπει να κάνουμε προσθήκη και κάποιων άλλων δεδομένων που αφορούν το ιστορικό κέντρο της Αθήνας. Σε πολλές περιοχές του ιστορικού κέντρου της Πρωτεύουσας παρατηρούνται έντονα φαινόμενα «γκετοποίησης» με εκατέρωθεν εφαρμογή ακραίων μεθόδων από αντιμαχόμενες πλευρές. Κλασικά παραδείγματα αποτελούν οι περιπτώσεις του Αγίου Παντελεήμονα, της ευρύτερης περιοχής κοντά στην πλατεία Ομονοίας κ.α. Αναμφίβολα η παρουσία, των φύση προοδευτικότερων, φοιτητών στο κέντρο της Ελληνικής Πρωτεύουσας συμβάλει στην άμβλυνση υπαρκτών κοινωνικών ανισοτήτων σε αυτό και των οποίων εν πολλής ο τρόπος έκφρασής τους είναι ασύδοτα βίαιος.Με μία επίσκεψη στους ακαδημαϊκούς χώρους του ιστορικού κέντρου, εύκολα γίνεται αντιληπτή μία προσπάθεια αναβάθμισης των κτιριακών υποδομών η οποία πραγματοποιείται τα τελευταία χρόνια και για την οποία είναι επίσης εμφανές ότι δαπανάται σημαντικά υψηλό χρηματικό αντίτιμο. Τι θα τις κάνουμε λοιπόν όλες αυτές τις υπαρκτές υποδομές; Θα τις αφήσουμε πληρωμένες, αναξιοποίητες και διπλά πληρωμένες προκειμένου να μετεγκατασταθεί η εντός αυτών ακαδημαϊκή δραστηριότητα; Η απάντηση είναι προφανής και εξαιτίας των καιρών προφανέστερη…Συνεπώς: Θέλουμε φοιτητές στο κέντρο της Αθήνας γιατί υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές να τους φιλοξενούν. Θέλουμε τους φοιτητές γιατί αμβλύνουν κοινωνικές ανισότητες και η παρουσία τους αποτρέπει διαφόρων ειδών άλλα «μπάχαλα».Στην πορεία εξέλιξης του κειμένου ίσως έχει γίνει αντιληπτό ότι κάνω χρήση της έκφρασης «ακαδημαϊκοί χώροι» και όχι άλλων όπως «Πανεπιστημιακοί χώροι» ή απλά «σχολές». Αυτό μόνο τυχαία δεν γίνεται εξαιτίας της βαθιάς πεποίθησής μου στο «ομοούσιο» και στο «αδιαίρετο» της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και ευρύτερα της ακαδημαϊκής δραστηριότητας. Αυτή η δραστηριότητα πρέπει και μπορεί να φιλοξενεί οποιαδήποτε άποψη, από οποιονδήποτε άνθρωπο και όχι μόνον από μέλη της αποκαλούμενης ακαδημαϊκής κοινότητας, με την στενή έννοια.Αναμφίβολα, ζητούμενο είναι η διεύρυνση των οδών διακίνησης των ιδεών και όχι η χαρτογράφηση των χώρων διευκόλυνσης. Πως λοιπόν σύντροφε Γραμματέα δεν αποτελούν χώρους αναγκαιότητας για την εφαρμογή του ασύλου η πρυτανεία και οι χώροι άσκησης διοίκησης ενός ιδρύματος; Η κάθε μορφής επικοινωνία μεταξύ της διοίκησης ενός ιδρύματος, των διδασκόντων καθηγητών και των φοιτητών, με όποιον τρόπο και αν αυτή γίνεται, πρέπει να προστατεύεται από τον νόμο του ασύλου που υπάρχει για να προστατεύει την ελεύθερη διακίνηση ιδεών και απόψεων. Έχοντας ως βάση της κρίσης μου όλο το άνωθεν γραφόμενο σκεπτικό θεωρώ ότι η πρόταση από πλευράς του συντρόφου Γραμματέα της ΠΑΣΠ ΤΕΙ για το άσυλο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί παρά ως άκαιρη, στερούμενης αιτιολόγησης και εν τέλει ως άτοπη. Προτάσεις τέτοιου είδους, χωρίς να έχει γίνει η οποιαδήποτε προεργασία κατάθεσής τους θίγουν ευθέως το αξιακό σύστημα όλων των νέων Σοσιαλιστών και διασαλεύουν την ενότητα των μεγάλων προοδευτικών οργανώσεων της Π.Α.Σ.Π. και της Νεολαίας ΠΑ.ΣΟ.Κ.Με εκτίμηση,Αντώνης Παπαγόρας, μέλος Νεολαίας ΠΑ.ΣΟ.Κ. – Π.Α.Σ.Π. Φυσικού Αθηνών

Άσυλο και καταλήψεις: Κατασκευασμένα ψεύδη και κατασκευαστικές ατέλειες

του Αντώνη Γαλανόπουλου

Στη περίοδο διαβούλευσης του νόμου για τη τριτοβάθμια παιδεία, η εφημερίδα «Το Βήμα» λειτούργησε συμπληρωματικά κι ενισχυτικά προς τη προπαγάνδα του υπουργείου παιδείας με εξαιρετική επιτυχία στη διαμόρφωση της «κοινής γνώμης» περί ΑΕΙ. Τα αποτελέσματα αποτυπώθηκαν θριαμβευτικά σε δυο σχετικές δημοσκοπήσεις που φιλοξένησε η εφημερίδα οι οποίες έδωσαν ποσοστό 80% υπέρ της κατάργησης του ασύλου και υπέρ της σαρωτικής αλλαγής στο χώρο ....της παιδείας με το προτεινόμενο νομοσχέδιο.
Η μέση ελληνική οικογένεια πιστεύει βαθιά ότι στα ελληνικά πανεπιστήμια, που στέλνει τα παιδιά της, λαμβάνουν χώρα μόνο δυο δραστηριότητες: καταλήψεις και διακίνηση ναρκωτικών. Η «ανάγκη» εξάλειψης των καταλήψεων και η κατάργηση του ασύλου δημιούργησε ένα ρεύμα υποστήριξης του νομοσχεδίου. Τα λογύδρια υποστήριξης χαρακτηρίζονται από κλισέ φράσεις όπως «ισονομία παντού» και κατασκευασμένα ψεύδη που σε γενικές γραμμές υποστηρίζουν ότι καταλήψεις συμβαίνουν μόνο στην Ελλάδα..
σχεδόν κάθε χρόνο και χωρίς ιδιαίτερο λόγο ενώ πολλοί Έλληνες φοιτητές φεύγουν για σπουδές στο εξωτερικό για να καταφέρουν να ολοκληρώσουν ανεμπόδιστα τις σπουδές τους.
Επειδή τυχαίνει να μην κλείνουμε τις σχολές μας κάθε Παρασκευή και Δευτέρα για να πηγαίνουμε διακοπές τα Σαββατοκύριακα, καλό θα ήταν να υπενθυμίσουμε σε όλους ότι τα ελληνικά πανεπιστήμια την τελευταία πενταετία έχουν κλείσει μόνο τρεις περιόδους. Το 2006 οδηγώντας σε ανατροπή της σχεδιαζόμενης αναθεώρησης του άρθρου 16, το Δεκέμβριο του 2008 μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και φέτος αντιδρώντας στο νόμο Διαμαντόπουλου.

Κάθε πολίτης που ενημερώνεται και ξέρει να χειρίζεται στοιχειωδώς το διαδίκτυο θα μπορούσε να ανακαλύψει το μέγεθος του ψεύδους σχετικά με την απουσία καταλήψεων στα πανεπιστήμια του εξωτερικού. Μερικά παραδείγματα ελπίζω πως θα πείσουν και τους πιο δύσπιστους.
Στις 26 Μαρτίου 2009, διδάσκοντες, καθηγητές και φοιτητές κατέλαβαν τη Σορβόννη στο πλαίσιο των κινητοποιήσεων κατά της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης του Σαρκοζί, η οποία δεν ήταν παρά η γαλλική παραλλαγή της γνωστής μας «διαδικασίας της Μπολόνια». Η Σορβόννη είχε καταληφθεί και το 2006 κατά τη διάρκεια του λεγόμενου "αντί-CPE κινήματος". Ενώ και το Νοέμβριο του 2007 6 γαλλικά πανεπιστήμια βρίσκονται υπό κατάληψη (Lille II, Toulouse II, Tours, Rennes II, Lille III, et Paris IV Clignancourt).

Στην Αγγλία τον Ιανουάριο του 2009 είχαμε ντόμινο καταλήψεων ως διαμαρτυρία για τη κατάσταση στη Γάζα. Περίπου 80 φοιτητές του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης κατέλαβαν το ιστορικό κτίριο της Bodleian βιβλιοθήκης. Ενώ το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης ήταν το 8ο πανεπιστήμιο που έκλεινε για τον ίδιο λόγο.( Βλεπε Guardian) Οι εικόνες από τις περσινές κινητοποιήσεις των φοιτητών στην Αγγλία είναι ακόμη νωπές και δεν χρήζουν ιδιαίτερης αναφοράς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν το Πανεπιστήμιο του Sussex στο Brighton.

Στη Γερμάνια το 2009 30 πανεπιστημιακά τμήματα τελούσαν υπό κατάληψη. Στο επίκεντρο των κινητοποιήσεων και σε αυτή τη περίπτωση βρίσκονταν οι σπουδές Bachelor και Master που έχουν καθιερωθεί στο πλαίσιο των αποκαλούμενων μεταρρυθμίσεων της Μπολόνια. Η ίδια διάρθρωση σπουδών που έφερε στην Ελλάδα η κ. Διαμαντοπούλου. Τα κοινά σημεία των σημερινών κινητοποιήσεων στη χώρα μας με τις κινητοποιήσεις στη Γερμανία γίνονται πιο καθαρά αν δούμε τη περίπτωση του πανεπιστήμιου του Potsdam, όπου οι φοιτητές μεταξύ άλλων απαιτούσαν την κατάργηση του ορίου στο χρόνο σπουδών , τη συμμετοχή του συλλόγου φοιτητών στα όργανα του πανεπιστημίου και την εξασφάλιση συνδεδεμένων θέσεων μάστερ σε όλους τους αποφοίτους μπάτσελορ.

Ας περάσουμε τώρα στο χαρακτηρισμό του πανεπιστημίου ως προνομιακό χώρο διακίνησης ναρκωτικών λόγω ασύλου. Αντί να θεωρούμε ειδήμονα τον Γιώργο Καρατζαφέρη όπως κάθε «σοβαρό» Μ.Μ.Ε. που σέβεται τον εαυτό του, θα μπορούσαμε να δώσουμε το λόγο σε ανθρώπους που αντιμετωπίζουν καθημερινά τη μάστιγα των ναρκωτικών. Το Πρόγραμμα Προαγωγής Αυτοβοήθειας του Τμήματος Ψυχολογίας του Α.Π.Θ. μέσα από τις δράσεις που είχε αναπτύξει στο πανεπιστημιακό campus και τη πόλη έχει επισημάνει ότι: «Σίγουρα το χώρο του πανεπιστημίου προσεγγίζουν συμπολίτες μας με πρόβλημα εξάρτησης από παράνομες ψυχοτρόπες ουσίες, κυρίως για να προβούν στη χρήση της ουσίας. Σε κάθε περίπτωση με βάση την εμπειρία μας το ποσοστό των ανθρώπων είναι μικρό. Το πρόβλημα δεν έχει χωροταξικούς περιορισμούς ή αιτίες και σαφώς ο αριθμός των ανθρώπων με προβλήματα χρήσης εκτός της Πανεπιστημιούπολης είναι υπερπολλαπλάσιος, από αυτούς που προσεγγίζουν την Πανεπιστημιούπολη. Η ευκαιριακή και επιφανειακή προσέγγιση αυτών των ζητημάτων ή απόπειρα διόγκωσης τους, ώστε να επιτευχθούν αλλότριοι στόχοι (βλέπε άρση του πανεπιστημιακού ασύλου) είναι ιδιαίτερα ανεύθυνη και επικίνδυνη. Όταν ξαφνικά ισχυριζόμαστε ψευδώς ότι οι χώροι των πανεπιστημίων αποτελούν τεράστια κέντρα διακίνησης ναρκωτικών, με στόχο να αρθεί το άσυλο, διαπράττουμε ένα τεράστιο ολίσθημα. Χρησιμοποιούμε ένα υπαρκτό κοινωνικό πρόβλημα, αποδίδοντας του διαστάσεις και χαρακτηριστικά που δεν έχει, για να επιτύχουμε μέσα σε κατασκευασμένες συνθήκες ανασφάλειας και πανικού, συρρίκνωση κεκτημένων δημοκρατικών δικαιωμάτων.» (Ολόκληρο το κείμενο εδώ)

Εδώ να θυμίσουμε ότι και οι δυο προηγούμενοι νομοί προέβλεπαν επέμβαση δημόσιας δύναμης χωρίς την άδεια του αρμόδιου οργάνου του ΑΕΙ εφόσον διαπράττονται αυτόφωρα κακουργήματα ή αυτόφωρα εγκλήματα κατά της ζωής. Αλλά αυτό όχι μόνο δεν τους ήταν αρκετό αλλά αποδεικνύει ότι η στόχευση τους με τη κατάργηση του ασύλου δεν είναι η ασφάλεια της πανεπιστημιακής κοινότητας αλλά το ακριβώς αντίθετο.

Αφού είδαμε παραπάνω ότι καταλήψεις έχουμε και στα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια και δεν αποτελούμε εδώ στην Ελλάδα κάποια ιδιάζουσα περίπτωση, θα δούμε τώρα το κενό των ελληνικών πανεπιστήμιων που ήρθαν να καλύψουν οι σχετικές ρυθμίσεις του νόμου.