του Αντώνη Γαλανόπουλου
Στη περίοδο διαβούλευσης του νόμου για τη τριτοβάθμια παιδεία, η εφημερίδα «Το Βήμα» λειτούργησε συμπληρωματικά κι ενισχυτικά προς τη προπαγάνδα του υπουργείου παιδείας με εξαιρετική επιτυχία στη διαμόρφωση της «κοινής γνώμης» περί ΑΕΙ. Τα αποτελέσματα αποτυπώθηκαν θριαμβευτικά σε δυο σχετικές δημοσκοπήσεις που φιλοξένησε η εφημερίδα οι οποίες έδωσαν ποσοστό 80% υπέρ της κατάργησης του ασύλου και υπέρ της σαρωτικής αλλαγής στο χώρο ....της παιδείας με το προτεινόμενο νομοσχέδιο.
Η μέση ελληνική οικογένεια πιστεύει βαθιά ότι στα ελληνικά πανεπιστήμια, που στέλνει τα παιδιά της, λαμβάνουν χώρα μόνο δυο δραστηριότητες: καταλήψεις και διακίνηση ναρκωτικών. Η «ανάγκη» εξάλειψης των καταλήψεων και η κατάργηση του ασύλου δημιούργησε ένα ρεύμα υποστήριξης του νομοσχεδίου. Τα λογύδρια υποστήριξης χαρακτηρίζονται από κλισέ φράσεις όπως «ισονομία παντού» και κατασκευασμένα ψεύδη που σε γενικές γραμμές υποστηρίζουν ότι καταλήψεις συμβαίνουν μόνο στην Ελλάδα..
σχεδόν κάθε χρόνο και χωρίς ιδιαίτερο λόγο ενώ πολλοί Έλληνες φοιτητές φεύγουν για σπουδές στο εξωτερικό για να καταφέρουν να ολοκληρώσουν ανεμπόδιστα τις σπουδές τους.
Επειδή τυχαίνει να μην κλείνουμε τις σχολές μας κάθε Παρασκευή και Δευτέρα για να πηγαίνουμε διακοπές τα Σαββατοκύριακα, καλό θα ήταν να υπενθυμίσουμε σε όλους ότι τα ελληνικά πανεπιστήμια την τελευταία πενταετία έχουν κλείσει μόνο τρεις περιόδους. Το 2006 οδηγώντας σε ανατροπή της σχεδιαζόμενης αναθεώρησης του άρθρου 16, το Δεκέμβριο του 2008 μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και φέτος αντιδρώντας στο νόμο Διαμαντόπουλου.
Κάθε πολίτης που ενημερώνεται και ξέρει να χειρίζεται στοιχειωδώς το διαδίκτυο θα μπορούσε να ανακαλύψει το μέγεθος του ψεύδους σχετικά με την απουσία καταλήψεων στα πανεπιστήμια του εξωτερικού. Μερικά παραδείγματα ελπίζω πως θα πείσουν και τους πιο δύσπιστους.
Στις 26 Μαρτίου 2009, διδάσκοντες, καθηγητές και φοιτητές κατέλαβαν τη Σορβόννη στο πλαίσιο των κινητοποιήσεων κατά της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης του Σαρκοζί, η οποία δεν ήταν παρά η γαλλική παραλλαγή της γνωστής μας «διαδικασίας της Μπολόνια». Η Σορβόννη είχε καταληφθεί και το 2006 κατά τη διάρκεια του λεγόμενου "αντί-CPE κινήματος". Ενώ και το Νοέμβριο του 2007 6 γαλλικά πανεπιστήμια βρίσκονται υπό κατάληψη (Lille II, Toulouse II, Tours, Rennes II, Lille III, et Paris IV Clignancourt).
Στην Αγγλία τον Ιανουάριο του 2009 είχαμε ντόμινο καταλήψεων ως διαμαρτυρία για τη κατάσταση στη Γάζα. Περίπου 80 φοιτητές του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης κατέλαβαν το ιστορικό κτίριο της Bodleian βιβλιοθήκης. Ενώ το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης ήταν το 8ο πανεπιστήμιο που έκλεινε για τον ίδιο λόγο.( Βλεπε Guardian) Οι εικόνες από τις περσινές κινητοποιήσεις των φοιτητών στην Αγγλία είναι ακόμη νωπές και δεν χρήζουν ιδιαίτερης αναφοράς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν το Πανεπιστήμιο του Sussex στο Brighton.
Στη Γερμάνια το 2009 30 πανεπιστημιακά τμήματα τελούσαν υπό κατάληψη. Στο επίκεντρο των κινητοποιήσεων και σε αυτή τη περίπτωση βρίσκονταν οι σπουδές Bachelor και Master που έχουν καθιερωθεί στο πλαίσιο των αποκαλούμενων μεταρρυθμίσεων της Μπολόνια. Η ίδια διάρθρωση σπουδών που έφερε στην Ελλάδα η κ. Διαμαντοπούλου. Τα κοινά σημεία των σημερινών κινητοποιήσεων στη χώρα μας με τις κινητοποιήσεις στη Γερμανία γίνονται πιο καθαρά αν δούμε τη περίπτωση του πανεπιστήμιου του Potsdam, όπου οι φοιτητές μεταξύ άλλων απαιτούσαν την κατάργηση του ορίου στο χρόνο σπουδών , τη συμμετοχή του συλλόγου φοιτητών στα όργανα του πανεπιστημίου και την εξασφάλιση συνδεδεμένων θέσεων μάστερ σε όλους τους αποφοίτους μπάτσελορ.
Ας περάσουμε τώρα στο χαρακτηρισμό του πανεπιστημίου ως προνομιακό χώρο διακίνησης ναρκωτικών λόγω ασύλου. Αντί να θεωρούμε ειδήμονα τον Γιώργο Καρατζαφέρη όπως κάθε «σοβαρό» Μ.Μ.Ε. που σέβεται τον εαυτό του, θα μπορούσαμε να δώσουμε το λόγο σε ανθρώπους που αντιμετωπίζουν καθημερινά τη μάστιγα των ναρκωτικών. Το Πρόγραμμα Προαγωγής Αυτοβοήθειας του Τμήματος Ψυχολογίας του Α.Π.Θ. μέσα από τις δράσεις που είχε αναπτύξει στο πανεπιστημιακό campus και τη πόλη έχει επισημάνει ότι: «Σίγουρα το χώρο του πανεπιστημίου προσεγγίζουν συμπολίτες μας με πρόβλημα εξάρτησης από παράνομες ψυχοτρόπες ουσίες, κυρίως για να προβούν στη χρήση της ουσίας. Σε κάθε περίπτωση με βάση την εμπειρία μας το ποσοστό των ανθρώπων είναι μικρό. Το πρόβλημα δεν έχει χωροταξικούς περιορισμούς ή αιτίες και σαφώς ο αριθμός των ανθρώπων με προβλήματα χρήσης εκτός της Πανεπιστημιούπολης είναι υπερπολλαπλάσιος, από αυτούς που προσεγγίζουν την Πανεπιστημιούπολη. Η ευκαιριακή και επιφανειακή προσέγγιση αυτών των ζητημάτων ή απόπειρα διόγκωσης τους, ώστε να επιτευχθούν αλλότριοι στόχοι (βλέπε άρση του πανεπιστημιακού ασύλου) είναι ιδιαίτερα ανεύθυνη και επικίνδυνη. Όταν ξαφνικά ισχυριζόμαστε ψευδώς ότι οι χώροι των πανεπιστημίων αποτελούν τεράστια κέντρα διακίνησης ναρκωτικών, με στόχο να αρθεί το άσυλο, διαπράττουμε ένα τεράστιο ολίσθημα. Χρησιμοποιούμε ένα υπαρκτό κοινωνικό πρόβλημα, αποδίδοντας του διαστάσεις και χαρακτηριστικά που δεν έχει, για να επιτύχουμε μέσα σε κατασκευασμένες συνθήκες ανασφάλειας και πανικού, συρρίκνωση κεκτημένων δημοκρατικών δικαιωμάτων.» (Ολόκληρο το κείμενο εδώ)
Εδώ να θυμίσουμε ότι και οι δυο προηγούμενοι νομοί προέβλεπαν επέμβαση δημόσιας δύναμης χωρίς την άδεια του αρμόδιου οργάνου του ΑΕΙ εφόσον διαπράττονται αυτόφωρα κακουργήματα ή αυτόφωρα εγκλήματα κατά της ζωής. Αλλά αυτό όχι μόνο δεν τους ήταν αρκετό αλλά αποδεικνύει ότι η στόχευση τους με τη κατάργηση του ασύλου δεν είναι η ασφάλεια της πανεπιστημιακής κοινότητας αλλά το ακριβώς αντίθετο.
Αφού είδαμε παραπάνω ότι καταλήψεις έχουμε και στα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια και δεν αποτελούμε εδώ στην Ελλάδα κάποια ιδιάζουσα περίπτωση, θα δούμε τώρα το κενό των ελληνικών πανεπιστήμιων που ήρθαν να καλύψουν οι σχετικές ρυθμίσεις του νόμου.
Η μέση ελληνική οικογένεια πιστεύει βαθιά ότι στα ελληνικά πανεπιστήμια, που στέλνει τα παιδιά της, λαμβάνουν χώρα μόνο δυο δραστηριότητες: καταλήψεις και διακίνηση ναρκωτικών. Η «ανάγκη» εξάλειψης των καταλήψεων και η κατάργηση του ασύλου δημιούργησε ένα ρεύμα υποστήριξης του νομοσχεδίου. Τα λογύδρια υποστήριξης χαρακτηρίζονται από κλισέ φράσεις όπως «ισονομία παντού» και κατασκευασμένα ψεύδη που σε γενικές γραμμές υποστηρίζουν ότι καταλήψεις συμβαίνουν μόνο στην Ελλάδα..
σχεδόν κάθε χρόνο και χωρίς ιδιαίτερο λόγο ενώ πολλοί Έλληνες φοιτητές φεύγουν για σπουδές στο εξωτερικό για να καταφέρουν να ολοκληρώσουν ανεμπόδιστα τις σπουδές τους.
Επειδή τυχαίνει να μην κλείνουμε τις σχολές μας κάθε Παρασκευή και Δευτέρα για να πηγαίνουμε διακοπές τα Σαββατοκύριακα, καλό θα ήταν να υπενθυμίσουμε σε όλους ότι τα ελληνικά πανεπιστήμια την τελευταία πενταετία έχουν κλείσει μόνο τρεις περιόδους. Το 2006 οδηγώντας σε ανατροπή της σχεδιαζόμενης αναθεώρησης του άρθρου 16, το Δεκέμβριο του 2008 μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και φέτος αντιδρώντας στο νόμο Διαμαντόπουλου.
Κάθε πολίτης που ενημερώνεται και ξέρει να χειρίζεται στοιχειωδώς το διαδίκτυο θα μπορούσε να ανακαλύψει το μέγεθος του ψεύδους σχετικά με την απουσία καταλήψεων στα πανεπιστήμια του εξωτερικού. Μερικά παραδείγματα ελπίζω πως θα πείσουν και τους πιο δύσπιστους.
Στις 26 Μαρτίου 2009, διδάσκοντες, καθηγητές και φοιτητές κατέλαβαν τη Σορβόννη στο πλαίσιο των κινητοποιήσεων κατά της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης του Σαρκοζί, η οποία δεν ήταν παρά η γαλλική παραλλαγή της γνωστής μας «διαδικασίας της Μπολόνια». Η Σορβόννη είχε καταληφθεί και το 2006 κατά τη διάρκεια του λεγόμενου "αντί-CPE κινήματος". Ενώ και το Νοέμβριο του 2007 6 γαλλικά πανεπιστήμια βρίσκονται υπό κατάληψη (Lille II, Toulouse II, Tours, Rennes II, Lille III, et Paris IV Clignancourt).
Στην Αγγλία τον Ιανουάριο του 2009 είχαμε ντόμινο καταλήψεων ως διαμαρτυρία για τη κατάσταση στη Γάζα. Περίπου 80 φοιτητές του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης κατέλαβαν το ιστορικό κτίριο της Bodleian βιβλιοθήκης. Ενώ το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης ήταν το 8ο πανεπιστήμιο που έκλεινε για τον ίδιο λόγο.( Βλεπε Guardian) Οι εικόνες από τις περσινές κινητοποιήσεις των φοιτητών στην Αγγλία είναι ακόμη νωπές και δεν χρήζουν ιδιαίτερης αναφοράς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν το Πανεπιστήμιο του Sussex στο Brighton.
Στη Γερμάνια το 2009 30 πανεπιστημιακά τμήματα τελούσαν υπό κατάληψη. Στο επίκεντρο των κινητοποιήσεων και σε αυτή τη περίπτωση βρίσκονταν οι σπουδές Bachelor και Master που έχουν καθιερωθεί στο πλαίσιο των αποκαλούμενων μεταρρυθμίσεων της Μπολόνια. Η ίδια διάρθρωση σπουδών που έφερε στην Ελλάδα η κ. Διαμαντοπούλου. Τα κοινά σημεία των σημερινών κινητοποιήσεων στη χώρα μας με τις κινητοποιήσεις στη Γερμανία γίνονται πιο καθαρά αν δούμε τη περίπτωση του πανεπιστήμιου του Potsdam, όπου οι φοιτητές μεταξύ άλλων απαιτούσαν την κατάργηση του ορίου στο χρόνο σπουδών , τη συμμετοχή του συλλόγου φοιτητών στα όργανα του πανεπιστημίου και την εξασφάλιση συνδεδεμένων θέσεων μάστερ σε όλους τους αποφοίτους μπάτσελορ.
Ας περάσουμε τώρα στο χαρακτηρισμό του πανεπιστημίου ως προνομιακό χώρο διακίνησης ναρκωτικών λόγω ασύλου. Αντί να θεωρούμε ειδήμονα τον Γιώργο Καρατζαφέρη όπως κάθε «σοβαρό» Μ.Μ.Ε. που σέβεται τον εαυτό του, θα μπορούσαμε να δώσουμε το λόγο σε ανθρώπους που αντιμετωπίζουν καθημερινά τη μάστιγα των ναρκωτικών. Το Πρόγραμμα Προαγωγής Αυτοβοήθειας του Τμήματος Ψυχολογίας του Α.Π.Θ. μέσα από τις δράσεις που είχε αναπτύξει στο πανεπιστημιακό campus και τη πόλη έχει επισημάνει ότι: «Σίγουρα το χώρο του πανεπιστημίου προσεγγίζουν συμπολίτες μας με πρόβλημα εξάρτησης από παράνομες ψυχοτρόπες ουσίες, κυρίως για να προβούν στη χρήση της ουσίας. Σε κάθε περίπτωση με βάση την εμπειρία μας το ποσοστό των ανθρώπων είναι μικρό. Το πρόβλημα δεν έχει χωροταξικούς περιορισμούς ή αιτίες και σαφώς ο αριθμός των ανθρώπων με προβλήματα χρήσης εκτός της Πανεπιστημιούπολης είναι υπερπολλαπλάσιος, από αυτούς που προσεγγίζουν την Πανεπιστημιούπολη. Η ευκαιριακή και επιφανειακή προσέγγιση αυτών των ζητημάτων ή απόπειρα διόγκωσης τους, ώστε να επιτευχθούν αλλότριοι στόχοι (βλέπε άρση του πανεπιστημιακού ασύλου) είναι ιδιαίτερα ανεύθυνη και επικίνδυνη. Όταν ξαφνικά ισχυριζόμαστε ψευδώς ότι οι χώροι των πανεπιστημίων αποτελούν τεράστια κέντρα διακίνησης ναρκωτικών, με στόχο να αρθεί το άσυλο, διαπράττουμε ένα τεράστιο ολίσθημα. Χρησιμοποιούμε ένα υπαρκτό κοινωνικό πρόβλημα, αποδίδοντας του διαστάσεις και χαρακτηριστικά που δεν έχει, για να επιτύχουμε μέσα σε κατασκευασμένες συνθήκες ανασφάλειας και πανικού, συρρίκνωση κεκτημένων δημοκρατικών δικαιωμάτων.» (Ολόκληρο το κείμενο εδώ)
Εδώ να θυμίσουμε ότι και οι δυο προηγούμενοι νομοί προέβλεπαν επέμβαση δημόσιας δύναμης χωρίς την άδεια του αρμόδιου οργάνου του ΑΕΙ εφόσον διαπράττονται αυτόφωρα κακουργήματα ή αυτόφωρα εγκλήματα κατά της ζωής. Αλλά αυτό όχι μόνο δεν τους ήταν αρκετό αλλά αποδεικνύει ότι η στόχευση τους με τη κατάργηση του ασύλου δεν είναι η ασφάλεια της πανεπιστημιακής κοινότητας αλλά το ακριβώς αντίθετο.
Αφού είδαμε παραπάνω ότι καταλήψεις έχουμε και στα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια και δεν αποτελούμε εδώ στην Ελλάδα κάποια ιδιάζουσα περίπτωση, θα δούμε τώρα το κενό των ελληνικών πανεπιστήμιων που ήρθαν να καλύψουν οι σχετικές ρυθμίσεις του νόμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου